Bij een consultancyopdracht krijg je een soort ‘basistaak’ die je moet volbrengen. Zo moest ik bij mijn eerste project voorlichting geven over het nieuwe medicatievoorschrijfsysteem aan de verschillende vakgroepen in het ziekenhuis. Ook moest ik feedback verzamelen over het systeem en inventariseren wat ze daar eventueel anders in zouden willen. Na een paar weken heb je die taken redelijk onder de knie en dan is het zaak om verder te kijken. Hoe zorg ik ervoor dat ik de opdrachtgever verder kan helpen.
Dat is bij KINASE misschien wel anders dan bij grotere consultancybedrijven. We komen vaak binnen op een wat kleiner vraagstuk. Vervolgens krijg je dan ook de ruimte om meer op te pakken. Het leuke daarvan is dat ik veel breder ben gaan kijken naar het ziekenhuis. Als arts weet je heel goed wat een arts moet doen en weet je ook wel een beetje wat een verpleegkundige doet. Maar om terug te komen op dat medicatievoorschrijfsysteem: ik wist totaal niet dat er zo’n grote rol was weggelegd voor de apotheek in dat systeem. Ik kende het alleen van het voorschrijven, maar ook de distributie van de medicatie, voorraadbeheer en facturatie leunen op het systeem.
Mijn achtergrond als arts was relevant voor deze opdracht in de rol van vertaler tussen de softwareontwikkelaar en de specialisten. De verschillende problemen waar specialisten tegenaan liepen en de relevantie daarvan, kon ik op zo’n manier overbrengen dat de softwareontwikkelaars daar ook daadwerkelijk wat mee konden. Ook bij een andere opdracht voor het Zorginstituut Nederland over zinnige zorg kwam mijn specifieke ervaring als HAIO goed van pas. De opdracht ging over de zorg voor patiënten met maagklachten en ik kon daar makkelijk over meepraten.
Wat ik echt nog wil benadrukken is dat ik in mijn huidige werk dus veel minder bezig ben met brandjes blussen. Je kijkt meer naar de lange termijn. Dat is voor mij wel echt een eyeopener. Dit jaar ben ik erachter gekomen dat ik geen persoon ben voor acute zorg. Die zorg levert mij het meeste stress op. Van nature wil ik altijd graag eerst even nadenken voordat ik een keuze maak. Dat kan in mijn werk als consultant eigenlijk bijna altijd wel en dat bevalt me heel erg.
Verder denk ik ook dat het goed is om te zeggen dat het natuurlijk best spannend is om zo’n stap te maken van praktiserend arts naar consultant. Ik moest echt wel even afkicken toen ik gestopt was met de huisartsenopleiding. Daar komt bij dat het toekomstperspectief wel onduidelijker is dan bij de huisartsenroute. Ik vind dat niet vervelend omdat ik veel plezier haal uit mijn werk, maar dat is wel van belang om in ogenschouw te nemen als je het vak van consultant overweegt. Voor mij is het nu wel fijn dat ik uit de artsenwereld ben. Het hele verhaal rondom status en patiëntzorg kan ik nu van een afstandje bekijken, nu ik mijn witte jas aan de wilgen heb gehangen. Ik kan nu helemaal puur naar mezelf kijken, dat vind ik wel verfrissend. Dat is denk ik ook wel goed om te zeggen: je moet soms gewoon voor het onbekende durven gaan. Pas dan merk je of iets bij je past of niet.