‘Tijdens de opdracht hebben we in een erg goede sfeer samengewerkt met de consultants van KINASE. De opdracht was complex met een grote variatie aan stakeholders. De vasthoudendheid en creativiteit heeft ons duidelijk verder gebracht. .’ - Jasper Kappen, Longarts FGV
Longartsen in het Franciscus Gasthuis en Vlietland namen het initiatief voor een zorgnetwerk voor mensen met ernstig astma. Onderdeel van deze pilot is een regionaal, multidisciplinair overleg (MDO). Voor patiënten is dit een succes: zij krijgen de best passende zorg, zo dicht mogelijk bij huis. Maar hoe regel je de bekostiging voor de longartsen, als de meerwaarde van het MDO is dat zij de patiënt juist níet zien in het expertisecentrum? Dat lukt alleen met kennis van het zorglandschap, goed stakeholdermanagement en een flinke dosis vindingrijkheid. Een kolfje naar de hand van KINASE!
Gezien de positieve ervaringen tijdens de pilot willen de betrokkenen deze regionale samenwerking graag voortzetten. Professionalisering is nodig om deze hoogwaardige zorg ook in de toekomst te kunnen blijven leveren. Het expertisecentrum heeft met een ander consultancybureau de ‘stip op de horizon’ gezet en er zijn ontwikkelpunten vastgesteld, zoals vormgeving van de organisatie, het vaststellen van evaluatieparameters en het regelen van structurele bekostiging. KINASE zette de stip op de horizon om in een concreet implementatieplan, van theorie naar praktijk, met acties, tijdlijnen en tussendoelen. Om vervolgens daadwerkelijk met het plan aan de slag te gaan.
“In overleg met de opdrachtgevers kreeg het bekostigingsvraagstuk prioriteit”, vertelt Max, de KINASEiaan op dit project.. “Want de bekostiging is essentieel voor verdere professionalisering op andere vlakken van het MDO. Als dat geregeld is, ontstaat er ook ruimte voor het aanpakken van de overige verbeterpunten. In aanloop naar structurele bekostiging, wil het zorgnetwerk eerst aanspraak maken op een landelijke innovatieregeling, in samenwerking met zorgverzekeraars. We waren de kartrekker bij het formuleren van de aanvraag hiervoor. Aangezien we zelf van de zorgwerkvloer komen, weten we hoe druk zorgverleners zijn en welke informatie ze nodig hebben om keuzes te kunnen maken. We kunnen ze de informatie panklaar aanbieden, weten hoe we om de zorg moeten cirkelen en passen ons aan waar nodig.”
“Om die regionale samenwerking te professionaliseren, betrekken we op het juiste moment belangrijke stakeholders. In dit traject was het contact met de betrokken ziekenhuizen en zorgverzekeraars heel belangrijk. Ook verkenden we de route van de aanvraag samen met de Nederlandse Zorg Autoriteit (NZa), die de aanvraag uiteindelijk moet goedkeuren. Zo hebben we veel waardevolle tips en informatie opgehaald.” Door het afstemmen met stakeholders is de opzet van het MDO niet gewijzigd. “De opgehaalde input gaat vooral over de experimentopzet die de meerwaarde van deze zorginnovatie moet gaan aantonen. Oftewel: hoe je gaat bewijzen dat deze zorg een vaste plek in de bekostiging van onze zorg waard is. Het is een uitdaging om daarin ieders wensen en eisen te verwerken, maar uiteindelijk wordt het experiment er alleen maar beter van.”
Max: “Wat mij enthousiast maakt over deze opdracht is de gedrevenheid van de longartsen van het expertisecentrum om de patiëntenzorg beter in te richten en hun specialistische kennis te delen. Niemand kan tegen het regionale MDO zijn: het verbetert de kwaliteit van zorg en het is ook nog goedkoper. Toch is bekostiging binnen het huidige bekostigingsstelsel nog niet vanzelfsprekend. Daar zit iets heel interessants aan deze opdracht: de onbegane paden bewandelen om uiteindelijk tot een structurele oplossing te komen.”