Welkom Meike!

Je bent hier nu een maand Meike, vertel eens hoe dat gelopen is?

“Ik zat hier gister toevallig nog aan te denken. Ik volg KINASE al ruim een jaar en ben super blij dat ik nu een plek heb bemachtigd. Via via hoorde ik destijds over de missie die het bedrijf heeft en ik zag een aantal van jullie spreken op een congres. Het enthousiasme dat de Kinasianen uitstraalden, vond ik aanstekelijk en de visie van het bedrijf sprak me erg aan. De zorg samen laten werken, daar wilde ik aan bijdragen! Om verder te kijken of dit beeld klopte, besloot ik op koffiedate te gaan met Erik en Suzanne. Dat gevoel was goed en ik rolde door naar de sollicitatierondes.”

Welke ideeën heb je eigenlijk voor de zorg?

“Misschien gek, maar vanaf mijn jeugd heb ik altijd al een enorme interesse gehad in de zorg. Ik vond het #ziekenhuis en de #huisartsenpraktijk een magische plek. Nu merk ik dat de mensen die er werken onder druk staan door het toenemende tekort aan personeel. Ik wil graag bijdragen om deze druk weg te nemen, door bijvoorbeeld het potentieel aan #innovaties dat we hebben beter te benutten. Er zijn zoveel mooie ideeën, maar de translatie naar de praktijk blijft vaak lastig. Zorgverleners hebben hier vaak geen tijd voor en de mensen die het oppakken staan met al hun goede bedoelingen soms te ver van de praktijk af. Bovendien denk ik dat we bepaalde medewerkers en mantelzorgers beter zouden moeten ontlasten/belonen.”

Mooi hoor, en welke kleine stappen heb je al in je eerste maand kunnen zetten?

“Ik ben op twee plekken betrokken bij de overgang naar een nieuw EPD. We spelen een rol in de scholing en inlichting van medewerkers. Doel is het #EPD een zachte landing te geven. In het Ziekenhuis Gelderse Vallei werk ik samen met Jip en David en in het Slingeland Ziekenhuis met Ruby, Lidy, Justin en Maurits. Daardoor leer ik niet alleen veel mensen kennen, maar leer ik ook razend veel van hun ervaring. De woensdagmiddagen wanneer we altijd met het hele team op kantoor zijn en ook onderwijssessies hebben, helpen daar zeker bij.”

“Oké en nu ga ik eten, doei”